Histoires de Parfums - 1740 Marquis de Sade EDP (2008)

[kapłan]

1740 Marquis de Sade marki Histoires de Parfums to orientalno - drzewne perfumy dla mężczyzn. 1740 Marquis de Sade został wydany w 2000 roku. Nutami głowy są dzięgiel i bergamotka; nutami serca są paczula, kardamon i kolendra; nutami bazy są cedr virginia, Żywica elemi, francuskie labdanum, skóra, brzoza, wanilia i kocanka.




Kurczę, drugie podejście do marki HdP i druga skucha. O ile Ambrę mógłbym od czasu do czasu nosić (gdyby ktoś mi ją dał w prezencie), to tego potworka musiałem czym prędzej zmyć (co nie jest wcale takie łatwe). Jedna rzecz to to, że chyba nie leży mi firmowy akord HdP - mam w zanadrzu jeszcze dwie próbki tej firmy, więc zweryfikuję, czy podobieństwo między nimi wszystkimi faktycznie jakieś jest. Po drugie, mam wrażenie, że moja skóra eksponuje niektóre nuty w tej kompozycji o wiele za mocno - w szczególności coś, co przypomina kocankę (wydaje mi się, że niektórzy nazywają ją nieśmiertelnikiem), akord którego dopiero się uczę, ale wydaje mi się, że to może być on oraz labdanum (jak w bazie nowego wykastrowanego Antaeusa). Generalnie mdli mnie, kiedy wącham tę kompozycję, co jest dość dziwne, bo przeważają tu raczej nuty żywiczne, ale pachnie to wszystko strasznie intensywnie i bardziej jak jakieś bardzo aromatyczne kwiaty niż wymienione w składzie żywice. Widziałbym ten zapach na paniach 40+, a nie na sobie. Interesujące jest dla mnie tylko otwarcie, bo bardziej wytrawne.

Projekcja bardzo silna, trwałość piekielna :evil:

[lolek]

Wypróbuj Casanove 1725, również słodka i tu główną rolę gra anyż, zapach dość zmysłowy

[kapłan]

Może kiedyś. Póki co pasuję z tą marką. Mają taki swój firmowy akord, który nie za bardzo mi leży.

[Bach_rules!]

Psiknąłem tylko na wierch dłoni i już wiem, że to nie dla mnie.
Zapach piękny, czuć dobrą jakość użytych składników, trwałość i projekcja znakomite, ale kompozycja faktycznie barokowa, a nawet podchodząca pod rokoko. Może nie, że przeładowana (vide podobnie pachnąca Carthusia Numero Uno), ale taka pudrowo-perukowa. Zwłaszcza otwarcie. Potem łagodnieje.

[Prorok]

tez uwazam ze to nienoszalny dziwoląg :roll:

[Bach_rules!]

tez uwazam ze to nienoszalny dziwoląg :roll:

A tego nie powiedziałem.

[RayFlash]

Piękne, alkoholowe otwarcie a la Carolans lub Bailey; bardzo długo wybrzmiewa, gasnąc z wolna, by ustąpić miejsca subtelnej, skórzanej i lekko dymnej bazie. Bardzo to ładne. Oceniam na "5". Ale... zróbcie sobie, Kochani, i swojemu portfelowi przysługę i, zamiast 1740, kupcie Giorgio Beverly Hills for Men. Jest bardzo podobnie, ale nie tak grzecznie i podręcznikowo, lecz z kopem w jaja i domieszką szalonego geniuszu.

[RayFlash]

Marquis de Sade pachnie forsą, ale za nic nie wyłożyłbym na flaszkę forsy żądanej przez producenta. Zapach też - trzeba zaznaczyć - absolutnie nie przystaje do nazwiska, jakim jest firmowany: nie ma w nim nic kontrowersyjnego. Poza niezaprzeczalną urodą nie ma wiele więcej do zaoferowania.

[pknbgr]

Od kilku godzin próbuję skupić się nie na zapachu, a na tym, co mi 1740 przypomina. Gdzieś już to czułem. Ale za Chiny sobie przypomnieć nie mogę. Jakiś Lutens? Może baza MKK? Nie pamiętam. Na pewno nie Giorgio.
Sam zapach? Hmm, jakiś taki niezbyt męski. Choć mi się podoba.

[Biral]

Od kilku godzin próbuję skupić się nie na zapachu, a na tym, co mi 1740 przypomina. Gdzieś już to czułem. Ale za Chiny sobie przypomnieć nie mogę. Jakiś Lutens? Może baza MKK? Nie pamiętam. Na pewno nie Giorgio.
Sam zapach? Hmm, jakiś taki niezbyt męski. Choć mi się podoba.

Sables plus nuty zwierzęce.

[lolek]

Sables? Nie w moim odczuciu, u mnie podobne wrażenia wywołuje Baume du Doge

[pknbgr]

Sables to dobry trop, ale mi to jakiegoś Lutensa przypomina.

[Simon]

Ja miałem mega zagwozdkę, bo wydawało mi się, że jest mega podobny do Aziyade. Kiedy jednak je porównałem, okazało się, że wcale tak nie jest. Choć jakieś podobieństwo w podejściu do kompozycji jest. Z Lutensów to chyba najbardziej Ambre Sultan podchodzi, ale to też nie jest jakieś uderzające podobieństwo. Ale generalnie z tym zapachem jest coś dziwnego. Bo naprawdę z tym podobieństwem do Aziyade miałem zagwozdkę, a okazało się, że wcale tak nie było. Być może za słabo poznałem 1740.

[pknbgr]

Ambre Sultan nie znam. Paczę na wątek o Arabie i napisałem tam, że mi ten Lutens przypomina Sables + orient. Kurdę, to może być ten zapach.

[RayFlash]

Porównanie do Sables rozumiem: w 1740 rzeczywiście jest, nie tak intensywna wprawdzie, ale jednak wyraźnie wyczuwalna obecność nieśmiertelnika. Jeśli chodzi o Arabie, nie widzę żadnych zbieżności.

[pknbgr]

Czyli szukać muszę dalej. Cholera.

[Biral]

Sprawdzę jeszcze dzisiaj z jednym tropem :-)

[HMR]

Mam go dzisiaj testowo na nadgarstku i szczerze mówiąc miałem z nim małą "walkę". Właśnie mija 5 godzina od aplikacji i najtrudniejsze już minęło. Dodam, że to moje pierwsze spotkanie z tą marką.
Nuta dzikich, małych, polnych, kwiatków (nie wiem jak to inaczej nazwać) o dużym stężeniu wraz z nutami skórzanymi jest dla mnie zdecydowanie trudna do przyswojenia.
Pachnie to wszystko bardzo naturalnie, intensywnie i w starym stylu jakby z innej epoki na co zresztą wskazuje nazwa. Teraz gdy już trochę przygasł i się nieco osłodził staje się coraz bardziej przystępny dla mojego nosa.

[Arvanity]

Odświeżę temat, bowiem dla mnie spotkanie z de Sadem było jak na razie jednym z najbardziej traumatycznych przeżyć perfumeryjnych.

Zaczęło się to na początku mojej przygody z perfumami. Znając wcześniej twórczość markiza, nie mogłem nie spróbować tych perfum, ale już podczas testu blotterowego zapach mnie momentalnie odrzucił, nie mogłem znieść tej rumowej nuty (która tak bardzo mi się podoba w Idolu, lub nawet Bentleyu), tutaj była ona zbyt ostra.

Po pewnym czasie pomyślałem sobie jednak, że wtedy byłem trochę szczawikiem, jeżeli chodzi o perfumy, a po poznaniu sporej ilości zapachów, mam już pewną szerszą perspektywę, odrobinę bardziej wyczulony nos, zatem dałem 1740 kolejną szansę, tym razem był to test globalny...

Już początek zapowiadał katastrofę - zapach rum był tuż bardziej "rumowy" od samego rumu... Chodzi mi o to, że po prostu tak przebijał przez ten rum zapach spirytusu, że nie mogłem wytrzymać, chociaż nie powiem, jakąś perwersyjną przyjemność sprawiało mi noszenie takich perfum na sobie. Pomyślałem - nie jestem mięczak, nie będę ich zmywać, idę do pracy.

Cóż... Być może odrobinę za dużo na siebie wlałem, być może aura sprzeciwiła się moim planom, bowiem nagle zrobiło się znacznie cieplej niż rano, ale i tak uważam, że ten zapach jest nie do noszenia, a zdzierżyć potrafię na sobie naprawdę mnóstwo "cudów". Tymczasem przez te bite 8 godzin byłem tak podduszany chamskim rumem z ogromną ilością akordów zwierzęcych, że minie dużo czasu, zanim jeszcze raz zdecyduję się powąchać ten zapach. Stąd też nie ukrywam, że jestem zdziwiony, iż sporo osób uważa go za mało kontrowersyjny zapach. Z mojego jeszcze niewielkiego doświadczenia wynika, iż jak na razie Histoires de Parfums - 1740 to najbardziej obłąkańcze perfumy, z jakimi przyszło mi się zmierzyć.

[kunoichi]

Bardzo mi przykro, ale nie widzę w tym zapachu nic kontrowersyjnego. To jeden z moich ulubionych, ale jest spokojny, dymny, skorzany, lekko żywiczny, bazę ma piękną, ale ciągle czuję niedosyt.
No i piękna paczula