Amouage - The Library Collection - Opus VII EDP (2013)

[lolek]

Myślę że temat można już założyć tu, a niektóre posty z 'Nowości..' poprzenosić, zatem skład wygląda następująco:
Nuty głowy: galbanum, różowy pieprz, kardamon, gałka muszkatołowa, kozieradka
Nuty serca: oud (żywica agarowa), paczula, ambrox, skóra ambra
Nuty bazy: kostowiec (korzeń), muskon, sandałowiec, kadzidło (olibanum), cypriol (indyjski papirus)

Otwarcie jak dla mnie tego typu co w Memoir, nawet mi je przypomina, czuje ziarna słonecznika, w każdym razie ziołowe, drzewne. Potem bardzo się zdziwiłem jak ten zapach ewoluuje, czuć po jakiejś pół godzinie, wymieniany w składzie oud i skórę, to również trwa dość długo, na szczęście nie jest zbyt gorzko; natomiast baza pojawiająca się po kilku godzinach, jest słodkawa i przypomina mi bazę z 24 Scent Story Gold, czuje ją nawet po całym dniu, także za to mogę opusa pochwalić. Pierwszy raz w zapachu czuję tak wyraźnie jego ewolucję, na dość długiej przestrzeni czasu.

[vinc]

Zadnego podobienstwa z Interlude nie dostrzegam, moze w bazie, bo do niej nie dotrwalem.
W otwarciu i sercu (szczegolnie w otwarciu) podobny do Memoir Man, tylko jakby wszystkiego wiecej bylo.

[olicampbell]

Nuty głowy dla mnie osobiście mega odpychające i traumatyczne. To już nie chodzi nawet o popielniczkę petów zalanych wodą, ale dla mnie to autobus MPK pełen spoconych ludzi w letnie upały. Potem główną rolę gra już drzewo agarowe podane na sposób YSL M7, czyli na mój ulubuiony sposób Na przykładzie tego zapachu przekonałem się, że poszczególne nuty mogą aż tak się od siebie bardzo różnic.

[Bach_rules!]

Spodobał mi się, gdy pierwszy raz powąchałem go w Q. tak, że poprosiłem o próbkę. W domu się psikam i co? Kolejny Amouage, który mnie męczy. One wszystkie mają w sobie coś, co nie pozwala mi ich nosić - duszę się w nich... Może i dobrze, bo nie mam dylematów finansowych... :roll:

[ele_gancki]

Na blogu perfumerii Quality pisali, że genialny. Ktoś inny pisał, że piękny. Liczyłem na wiele, na bardzo wiele. Zrobiłem dwa psiki jeden na lewo, drugi na prawo, a pozostałą kroplę na atomizerze nałożyłem na środek szyi.
Czuję się jak w dusznej chmurze perfum, zapach jest tak mocny, że aż podrażnia nozdrza. Początek jest ciekawy, potem robi się nudny. Mam w ogóle problem z zapachami Amouage, które na mnie jakoś nie grają, nie mają trwałości, nie projektują jak trzeba, nie zwracają uwagi. Coś jest nie tak. Dużo ostatnio pojawiło się zapachów Amouage i ten fakt jest niestety na niekorzyść marki. Opus VII nie zaskakuje, nie powoduje ekscytacji.

Nie znam Opus V, VI, VIII. Nie mniej najlepszym Opus pozostaje dla mnie IV - żywe piękno.

[kamolskee]

Ja z kolei znam jedynie VI, ale zaciekawiłeś mnie apropo IV. O VII słyszałem już wiele skrajnych opinii, jednak wiekszość wskazywała na to, że to wymagający zapach, niecodzienny. Aż się go boję

[Don Raul de Lucho]

Ja z kolei znam jedynie VI, ale zaciekawiłeś mnie apropo IV. O VII słyszałem już wiele skrajnych opinii, jednak wiekszość wskazywała na to, że to wymagający zapach, niecodzienny. Aż się go boję

Bardzo wymagający
To zalana wodą zawartość popielniczki :lol:

[Artplum]

Nie jest łatwy ten zapach.
Gdyby były to perfumy jakiegoś nieznanego producenta, zapewne od razu bym je skreślił jako nie nadające się do noszenia i dał sobie spokój z dalszymi testami. Ponieważ to Amouage, zmagam sie z nimi od jakiegoś czasu, wierząc, że jest w nich jakieś drugie dno, ukryta prawda, piękno do którego trzeba dotrzeć lub dojrzeć...
Płata mi figle ten Opus - raz jestem całkowicie na nie, raz dostrzegam w nim coś pociągającego. Różnie się rozwija, różnie brzmi...
Otwarcie ma mocne i ciężkie. Nos dostaje potężne uderzenie ziół, kadzidła, jakichś żywic i przypraw... Bóg wie, czego tam napchano, ale nosa to nie rozpieszcza. Raczej dusi i przytłacza. Wkrada się głęboko, aż do płuc. Drażni. Przypomina jakies chemikalia.
W miarę upływu czasu sytuacja się zmienia, ale wcale nie jestem pewien, czy na lepsze. Zaczyna być odczuwalny oud, skóra i jakieś drzewne akcenty, ale to wszystko ciężkie, mocne, podane bez wdzięku, mroczne. Zapach jest pylisty, agresywny, ekspansywny, mimo swego ciężaru. Mam wrażenie, że wwierca się aż do mózgu wywołując lekki ból głowy. Ale nie jest tak ciągle. Czasami włącza się jakaś lżejsza, zielona nuta, która czyni ten zapach lżejszym, pogodniejszym, bardziej przyjaznym. Kiedy cieszę się nią, ona gdzieś odchodzi, pozostawiając ciemne, duszące akcenty.
Nic nie trwa wiecznie, więc i Dzieło Numer VII w końcu traci moc. Wtedy łagodnieje, wysładza się, przestaje dusić. Trudno mi rozpoznać poszczególne nuty, ale baza jest przyjemna, słodkawa, nieco zielona, nieco skórzasta. Trwa długo i jest ładna.
Dziwne te perfumy. Trudne do sklasyfikowania, jeszcze trudniejsze do opisania.
Ich twórca powiedział:
„Zawsze byłem zafascynowany zmaganiami krytycznej ludzkiej natury w długiej podróży, która prowadzi do dominacji umysłu w realizacji i interpretacji wiedzy. Bez względu na to, jak burzliwa by ona nie była, gdy tylko zdobywamy wiedzę, ogarnia nas potężne uczucie wyzwolenia i euforii.”
Bez względu na to, jak efektownie brzmi to zdanie i co naprawdę "poeta miał na myśli", ja jakoś nie potrafię w Opus VII odnaleźć tej podróży, ani wiedzy w jej trakcie nabytej, ani zmagań umysłu z tą wiedzą....
Często analizując jakiś zapach staram się wyobrazić sobie modelowego nosiciela, czyli wg nowomowy "target". Zwykle jakoś mi sie to udaje i dochodzę do wniosku, że np perfumy A najlepiej pasują do młodego sportowca, B do uduchowionego poety, a zapach C do biznesmena po 40... W przypadku Opus VII brakuje mi wizji...
Z pewnością jeszcze wrócę do tego zapachu, bo jednak mnie intryguje. Nie chcę po prostu uznać, że to zapach dla snobów, którzy kupią każde badziewie, jeśli jest ze stajni Amouage. Nie chcę też Opusa VII nazywać badziewiem - parametry ma znakomite, a składniki sa raczej wysokiej jakości. Pachnieć jednak w ten sposób bym nie chciał

[baphomet]

Ileż to podejść robiłem do tego Opusa, aż ciężko zliczyć. To jeden z najbardziej intrygujących i budzących skrajne odczucia zapachów, jeden z tych, którym trzeba poświęcić sporo czasu i testów, aby pokochać lub znienawidzić. To taka "Piękna i Bestia", tylko w odwrotnej kolejności

Teraz juz wiem...jest niesamowicie luksusowy, znakomity od początku do końca... i powinien znaleźć się w dziale, o perfumach unisexowych

Ode mnie 6.

//racja, przeniosłem - luk

[fEla]

..ode mnie dostał 6. Tytoń. oud, cypriol to to co lubię . Trwałość bardzo dobra. W moim rankingu wszystkich Amouage (nie znam VIII i Journey) na 3 miejscu

[CocoBuzz]

Ode mnie też dostał 6. Fakt pierwszy kontakt trochę traumatyczny ale po bliższym poznaniu bardzo mi się spodobał. Obecnie na drugim miejscu spośród Amouage'y które znam (zaraz po Memoir). Wbrew opiniom jakie można znaleźć na forum (popielniczka, wrota piekieł) bardzo przyjemnie nosi się ten zapach. Zapach określiłbym jako zielona słodka ziemistość.

[JayKay]

Bardzo się z nim polubiłem od pierwszego noszenia. Skóra jest nutą przewodnią w tym zapachu, w otwarciu piękne podkręcona gorzkawo-zielonym galbanum, w sercu trochę zdominowana przez cypriol i galbanum oraz w asyście agaru, paczuli, kardamonu i olibanum. Natomiast króluje już w bazie z, głównie, agarem.
Gdybym miał upraszczać to początek przypomina mi trochę French Lover'a a zakończenie Nejmę 1 z piękną skórą wyciętą wprost z TL.
Projekcja średnia, optymalna moim zdaniem. Trwałość w okolicach 10-12h. Jak dla mnie idealny na jesień i chłodną wiosnę.
Najlepszy Opus (znam 1-7) i ode mnie mocna 5.

[agat1969]

Bardzo się z nim polubiłem od pierwszego noszenia. Skóra jest nutą przewodnią w tym zapachu, w otwarciu piękne podkręcona gorzkawo-zielonym galbanum, w sercu trochę zdominowana przez cypriol i galbanum oraz w asyście agaru, paczuli, kardamonu i olibanum. Natomiast króluje już w bazie z, głównie, agarem.
Gdybym miał upraszczać to początek przypomina mi trochę French Lover'a a zakończenie Nejmę 1 z piękną skórą wyciętą wprost z TL.
Najlepszy Opus (znam 1-7) i ode mnie mocna 5.

A na 6 nie zasłużył?

[JayKay]

A na 6 nie zasłużył?

Sam się nad tym wczoraj zastanawiałem i doszedłem do wniosku, że pomimo iż uważam go za naprawdę piękny zapach to jednak jakiejś iskierki geniuszu jednak mu brakuje. Niech będzie 5,5

[tornado]

Testowałem ostatnio OPUS'a VII. Moje odczucia są następujące.

Efekt "popielniczki", o którym wspominaliście, może subiektywnie być wyczuwalny. Ja mam trochę, inne odczucia o czym za chwilę, ale w takim nazwaniu sprawy "coś" jest. Pojawia się on w otwarciu, lecz później zanika. Opis składu wymienia między innym kardamon i gałkę muszkatołową. Jak najbardziej są one wyczuwalne. To zapewne ich mariaż jest odpowiedzialny za „popielaty” odbiór. Dla mnie ten zapach jest suchy, „krótki” bez głębi. Z pewnością bardzo eksperymentalny i niespotykany. I tu ogólna refleksja na temat wstępów w wykonaniu Amouage. Bywają doprawdy zwodnicze, kapryśne i przerysowane. Osobiście daję początkowi "wyszaleć się", wącham z "przymrużeniem oka". Niech ta kakofonia zapachowa wybrzmi w całym bogactwie, następnie ułoży się i spokornieje. Dopiero wówczas Amouage odkrywa swoje piękno. W przypadku OPUS VII sprawdza się to w 100%.

Po "popielniczkowym" starcie, prezentuje się ambra (bardziej utemperowana niż w przypadku OPUS VI), oud i skóra. Przy czym ta ostatnia potrafi mieć różne "twarze". Ta tutaj jest starsza, bardziej wytrawna. Zblendowanie tychże składników jest najwyższej klasy, oferując zdystansowaną elegancję - na mnie zrobiło to największe wrażenie. Trzeba podkreślić, że serce jest tu stonowane, co dla marki z Omanu jest nietypowe. To nie "rozbuchany" amłaż, ze swoją ofensywnością, bizantyjską ekskluzywnością. Wprost przeciwnie, mamy tu do czynienia z "wycofaniem". Żaden z trzech (jest jeszcze paczula, ale ja jej nie wyczuwam za zbytnio) składników serca nie ma roli dominującej. Są podane w zbalansowanej proporcji, co drugi raz zaznaczę, robi największe wrażenie.


Poczyniłem porównania z FATE oraz Interlude.

W zestawieniu z Interlude - tak jak początek Interlude może co poniektórych "odrzucić", tak samo OPUS VII stanowi "cios między oczy". Bez dwóch zdań stanowi wyzwanie i nie ma tu miejsca na żaden kompromis - "kochasz, albo nienawidzisz". Wynika to z tegoż, iż z zasady „na starcie” nie oferuje się taki nut zapachowych. Naprawdę można zwątpić, czy chce się pachnieć w taki sposób. W Interlude pojawia się słodycz-fetysz moc oraz głębia, a w OPUS VII wytrawność i wspomniana suchość. Tutaj zapach nie jest przestrzenny. Mimo wszystko towarzyszyło mi odczucie, że OPUS VII to taki przykastrowany, pozbawiony słodkości i ciepła spalenizny Interlude. Jednakże to bardzo luźne spostrzeżenie wynikające z jednorazowego zestawienia, więc nie wykluczam, że chwilowo mi się "something pojebałos". Projekcja i trwałość - tutaj nokaut ze strony Interlude.

W zestawieniu z FATE.
Zacznę od końca, projekcja i trwałość - tutaj wskazanie na FATE.
FATE z pewnością ma "łatwiejszy" początek. No chyba, że ktoś ma awersję na kmin i lukrecję :lol: Jakby nie wąchać, mieści się w ramach normalności, w przeciwieństwie do OPUS'a. W dalszej części ocieplony jest lukrecją, ma większy "ciężar", jest bardziej złożony (większa ilość nut zapachowych). Przy nim OPUS zdaje się być "prostą" kompozycją. Kiedy w FATE bulgocze od zapachów, wówczas OPUS oferuje spokój. Jednakże to co najbardziej "rzuciło mi się w oczy", a w zasadzie w nos, to wypranie OPUS'a z słodkich nut. Zatem jest to zbieżne z odczuciami obecnymi przy Interlude.

Chcąc definiować ogólnikowo, nazwę OPUS VII ascetyczną propozycją ze strony Amouage. Oczywiście jak na standardy tej marki. Powycinano słodycz, ciepło i ciężar, który przewija się w różnych wariacja w większości ich perfum. Dostajemy w zamian wytrawny, perfekcyjny miks skóry, oudu oraz ambry.

Jeśli ktoś nie przepada za przepychem Amouage, to OPUS VII może go pozytywnie zaskoczyć. Trawestując "mało Amouage, w Amouage", choć to wciąż Amouage.

[deKris]

Dałem mocną 5.
To świetny zapach o dobrej trwałości przy projekcji średniej +.
Ze znanych mi Opusów ten umiał mnie do siebie przekonać od pierwszego kontaktu.
Nie miałem żadnej traumy przy używaniu ani tym bardziej nie wyczuwam popielniczki etc.
W moim subiektywnym odczuciu ma w sobie coś z Memoir i Interlude, postrzegam go jako bardziej wyostrzony i nazwałbym suchy w stosunku do innych Amouage-nie-Opusów (podobne odczucia ma tornado)

[Novella]

na początku było nie najlepiej/ dzięki Zoltar za próbki/
ale po każdym następnym razie coraz lepiej
tak nie łatwy zapach ale cierpliwych wynagrodzi
po 4 teście a drugim globalnym mocna 5
coraz bardziej myślę że się zaprzyjaźnimy

[tornado]

Użytkuję ten zapach. Dziś nie odbieram go jako kontrowersyjny, tak jak miało to miejsce po pierwszym kontakcie. Bardzo lubię otwarcie, silne, wyraziste, suche i świeżo kardamonowe. Jeśli mam się do czegoś doczepić to może do trwałości. Oczywiście jak na Amouage, bo obiektywnie to są ponadprzeciętne.

[zoltar]

Całkowicie zgadzam się z opinią Tornado.Pierwszy kontakt z tym zapachem mnie trochę odrzucił ale później było już tylko lepiej. Zapach mocny, zdecydowany,przy otarciu jak znajomy określił „jedzie zielskiem „ ale dalej pięknie się rozwija. Kojarzy mi się z French Lover- F.Malle. Parametry dobre.

[Super Grover]

Opus VII to dla mnie najbardziej męskie z męskich perfumy Amouage.