Crossmen - Crossmen Original EDT (1989)

[honoris causa]

W latach 90-tych chętnie używałem ziołowo-korzenno-drzewnego fougere produkcji Coty. Kompozycja klasyczna i prawdziwie męska. Elegancka, niekrzykliwa.



Nutami głowy są Grejpfrut, Bergamotka i Ananas;
nutami serca są Pomarańcza, Gałka muszkatołowa i Czarny pieprz;
nutami bazy są Drzewo sandałowe, Cedr i Wanilia.

Podobnie jak Aspen'a, 100ml można było nabyć w stacjonarnych perfumeriach za 60-70zł. Zapach choć syntetyczny, budzi we mnie szereg pozytywnych wspomnieć i lubię się nim czasem chlapnąć. Raz na ruski rok wyciągam resztkę AS, która mi została. Czy ktoś na forum go używa?

[Andres Iniesta]

A walory praktyczno - użytkowe zbliżone do Aspena, czy raczej dolna półka ???

[honoris causa]

Podobne. Ta sama półka, IMO.

[Maksio]

Ja używam ten zapach od kilkunastu lat aż po dziś dzień i nie mam zamiaru go zmieniać na inny.
Dla mnie super zapach ale dla wielu moich znajomych przeciętny. Kwestia gustu.

[honoris causa]

Wspomniana resztka AS z lat 90. niemal skończyła się, więc postanowiłem kupić nową flaszkę. I u szok. Zapach przeszedł paskudną reformulację! Teraz baza bardziej przypomina Davidoffa Cool Water najnowszej generacji. Proszek, chemia i słabizna. Przy teście ręka w rękę stara wersja wydaje się oazą naturalności. Był Crossmen, nie ma Crossmena.

[sloxn]

Potwierdzam! W tym roku kupiłem zestaw Crossmena w Hiszpanii, wielkie rozczarowanie! Zapach nie do poznania...szkoda...

[Aries]

Gdzieś, kiedyś, ktoś, jakoś … pachniał. To już będzie kilka dekad. Okoliczności zatarte i nie do odtworzenia. Może to jeden z grona licznych narzeczonych cioci B, którym jako młodociany kurier dostarczałem liściki z pośpiesznie nabazgranymi godzinami schadzek, albo któryś z jej trzech byłych mężów? Może tak pachniał sąsiad z jamnikiem, którego spotykałem na trawniku przed blokiem w drodze do szkoły? A może to ten zawsze elegancko ubrany starszy pan, który kupował pieczywo w społemowskiej budce, a ja wyskakiwałem do niej na przerwie międzylekcyjnej po oranżadę? Nie wiem, ale pamięć aromatu przetrwała i jestem w stanie założyć się, że znałem go już wcześniej, niż wskazywałaby na to data premiery pachnidła. Zakładam też, że mogłem paść ofiarą olfaktorycznej fatamorgany powstałej na bazie błędnych skojarzeń z innymi aromatami o zbliżonym zestawie nut. To całkiem możliwe.
Ostatnio miałem okazję zetknąć się z nim kilkakrotnie i odświeżyć pamięć, a odczucia z tych spotkań są następujące.
To świeży, jasny i klasycznie koloński aromat. Dominuje w nim akord drzewny, taki kojąco balsamiczny i ułożony na cytrusowym tle, które stopniowo zanika nabierając coraz większej cierpkości. Współgra z nim ostrzejsza, korzenna pikantność, która równoważy delikatnie mdławą słodycz. Ta okazuje się na tyle solidnie osadzona, że pozostaje aż do wygaśnięcia całości. Nie trwa to zbyt długo i po około naciąganych, 4 godzinach od aplikacji jest już po wszystkim, ale przyjemne wrażenie i orzeźwienie, które po sobie pozostawia, egzystuje o wiele dłużej. No w sumie nic wielkiego. Ot, liniowy „psikacz” po goleniu o przeciętnej projekcji i składzie typowym dla wielu mu podobnych, ale … Dla mnie ma to coś, co działa jak katalizator wspomnień, w dodatku tych przyjemnych, choć kompletnie ze sobą niepowiązanych, wybiórczych, takich jak obraz obżerania się pączkami z marmoladą w sali katechetycznej po pierwszej komunii. Dlaczego z całej tej uroczystości zapamiętałem właśnie tylko to? A dlaczego zapamiętałem aromat Crossmena?